به نقل از «تسنیم»

پیوند فرهنگی بهترین ابزار تقویت روابط ایران و پاکستان/به اشعار علامه اقبال عشق می‌ورزم

تاریخ انتشار: ۱ شهریور ۱۳۹۶ | کد خبر: ۱۴۴۹۰۰۰۵

سلیمان زارع دانشجوی رشته زبان اردو تاکید کرد: مهمترین ابزار ایجاد روابط دوستانه میان ایران و پاکستان تقویت روابط فرهنگی است.

سلیمان زارع دانشجوی مقطع کارشناسی ارشد در رشته زبان اردو می‌باشد، پیش از او بردارش نیز با سفر به‌ هندوستان موفق شده است تحصیلات خود در مقطع دکتری را در رشته زبان اردو به اتمام برساند و شاید همین انگیزه‌ای بوده تا وی وارد دانشگاه تهران شده و تلاش داشته باشد تا در این رشته ادامه تحصیل دهد.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

گفتگوی تفصیلی خبرنگار تسنیم را با ایشان ملاحظه بفرمائید:

1-لطفا خود را معرفی بفرمائید و کمی از میزان آشنایی خود به زبانهای مختلف برای ما بگوئید:

سلیمان زارع: بنده سلیمان زارع دانشجوی مقطع کارشناسی ارشد در رشته زبان اردو دانشگاه تهران هستم، نه تنها خودم به زبان علاقمندم بلکه همسرم نیز در رشته زبان خارجه تحصیل می‌کند، در حال حاضر تهیه‌کننده سرویس خارجی رادیو صدا وسیما به زبان ترکی می باشم و پیش از این دربخش رادیو زبان اردو فعالیت می کردم ولی با توجه به اینکه زبان مادری من ترکی استهم‌اکنون بعنوان تهیه‌کننده ترکی فعالیت می‌کنم. البته با توجه به علاقه ذاتی خود تلاش کرده‌ام که در پیوند میان زبان‌ها نیز فعال باشم، بحمدالله تاکنون مقاله‌های مختلفی را به رشته تحریر درآورده‌ام که رسانه‌های ایرانی و خارجی آنها را منتشر کرده‌اند.

2-آیا از خانواده شما شخص دیگری نیز به زبان اردو آشنایی دارد؟

سلیمان زارع: بله، برادر بزرگترم در دانشگاه چاندیگر واقع در ایالت پنجاب هند مدرک دکتری زبان اردو دریافت کرده است و ما گاهی در مورد مسائل مختلف به زبان اردو باهم صحبت می‌کنیم، بنده در ایام خاص به خصوص ارتحال امام راحل به عنوان مترجم زبان اردو فعالیت داشته‌ام.

3- بعنوان یک فارسی زبان که اردو را فرا گرفته‌اید، میزان سختی این زبان را چقدر ارزیابی می‌کنید؟

سلیمان زارع:پیش از اینکه اردو یاد بگیرم هیچگاه گمان نمی‌کردم تا به این اندازه سخت و مشکل باشد، من شنیده بودم که فارسی و اردو اشترکات فراوانی دارند و به خصوص کلمات فارسی در زبان اردو زیاد وجود دارد ولی مشکلی که هست تفاوت واژه‌های مذکر و مونث در زبان اردو می‌باشد که کار را بسیار سخت کرده است. زبان اردو بسیار سخت‌تر از زبان فارسی می‌باشد.

4- در کودکی به چه شغلی علاقه داشتید؟ حال که قدم به وادی زبان اردو گذاشته‌اید به چه شغلی علاقمند هستید؟

سلیمان زارع:در کودکی دوست داشتم معلم شومو همیشه در رویاهایم خود را معلم می‌دیدم، ولی در حال حاضر با قدم گذاشتن به دنیای زبان اردو علاقه دارم یک محقق و معلم زبان اردو باشم، به خصوص اینکه قصد دارم تحصیلات خود را در این زبان تا مقطع دکتری ادامه دهم. البته در ایران این امکان فراهم نیست و برای ادامه تحصیل باید به شبه قاره سفر کنم.

5- در رابطه با کشورهای اردو زبان چه اطلاعاتی دارید؟ (به خصوص فرهنگ و غذاها و تاریخ آنها)

سلیمان زارع:در رابطه با پاکستان و هند اطلاعاتی دارم به طور مثال در مورد غذاهای پاکستانی باید بگویم که از «چپل کباب» تعاریف بسیاری شنیده‌ام و می‌دانم که غذای بسیار لذیذی است، در مورد تاریخ و فرهنگ پاکستان هم اطلاعاتی دارم، مثلا «منار پاکستان» که در لاهور قرار دارد یکی از مهمترین اماکن تاریخی پاکستان است، این کشور با حدود 190 میلیون نفر جمعیت پنجمین کشور پر جمعیت جهان است، من اخبار پاکستان را به صورت روزانه رصد می‌کنم و در جریان اتفاقات تازه در این کشور هستم، البته در رابطه با هند و احزاب فعال در این کشور نیز مطالعاتی داشته و بی‌اطلاع نیستم.

6-اگر بخواهیم در یک کلمه پاسخ دهید: «مهمترین ابزار ایجاد روابط دوستانه میان ایران و پاکستان را چه می دانید؟»

سلیمان زارع:به نظر من مهمترین ابزار ایجاد روابط دوستانه میان ایران و پاکستان تقویت روابط فرهنگی است.

7- آیا دوستانی در پاکستان و یا هند دارید؟ برقراری ارتباط با آنها چگونه است؟

سلیمان زارع:بله من دوستان بسیار خوبی هم در هند و هم در پاکستان دارم جناب آقای دکتر «راشد عباس» از دوستان خوب من هستندعلاوه بر این دوستان خوب دیگری در کراچی و یا هند دارمکه برای برقراری ارتباط با آنها از زبان اردو استفاده می‌کنم و بحمدالله هیچ مشکلی ندارم.

8-آیا تا کنون به پاکستان سفر کرده‌اید؟ کدام مکان در پاکستان برای شما اهمیت ویژه‌ای دارد؟

سلیمان زارع:متاسفانه بنده شخصا تاکنون به پاکستان سفر نکرده‌ام ولی برادرم مدت‌ها در خانه فرهنگ ایران در پاکستان مشغول بوده است، اگر روزی بتوانم به این کشور سفر کنم قطعا به زیارت قبر علامه اقبال لاهوری خواهم رفت، رویای او بود که باعث ایجاد کشوری به نام پاکستان شد و حقیقتا علم و ادب این کشور مرهون زحمات این بزرگ مرد است. به اداره فرهنگ اسلامی پاکستان هم سری خواهم زد زیرا تالیفات فراوانی دارم که آماده انتشار است، شاید بتوانم از آنها کمک بگیرم.

9-از اساتید خود در دانشگاه تهران بگوئید؟ چه افرادی در آموزش زبان اردو به شما نقش‌آفرینی کردند؟

سلیمان زارع:در دانشگاه تهران هیات علمی زبان اردو بسیار منسجم و قوی فعالیت می‌کندو بدون شک آشنایی خود به زبان اردو را مدیون اساتید بزرگی چون «دکتر سلیم مظهر، دکتر نورمحمد مهر، دکتر علی بیات، دکتر کیومرثی، دکتر زیب‌النساء علیخان، دکتر فرازنه اعظم لطفی و دکتر راشد نقوی» هستم. من از آنها تشکر می‌کنم و برای آنها آرزوی بهترین‌ها را دارم.

10-به کدام یک از شاعران و ادبیان اردو زبان علاقمند هستید؟ آیا شعر خاصی از آنها در ذهن دارید؟

سلیمان زارع:من علاقه وافری به علامه اقبال لاهوری دارم واشعار ایشان را با اشتیاق فراوان مطالعه می‌کنم، اشعار غالب و همچنین فیض احمد فیض را نیز بسیار دوست دارم. اشعار علامه اقبال و غالب برگرفته از اشعار حافظ شیرازی می‌باشد. مثلا این شعر غالب را ببینید:

کہاںمےخانہکادروازہغالبؔاورکہاںواعظ

پراتناجانتےہیںکلوہجاتاتھاکہہمنکلے

این شعر دقیقا مشابه شعر حافظ است:

واعظانکاینجلوهدرمحرابومنبرمی‌کنند

چونبهخلوتمی‌روندآنکاردیگرمی‌کنند

11-بعنوان سوال پایانی فکر می‌کنیدفرهنگ مردم دو کشور چه هدیه‌ای را برای دیگری دارد؟

سلیمان زارع:تصور می‌کنم پاکی و نظافت در فرهنگ ایرانی برای مردم ایران هدیه خوبی باشد و ساده‌زیستی و طبع قانع مردم پاکستان الگوی خوبی برای هموطنان ایرانی ما باشد.

انتهای پیام/.

R36461/P36461/S8,87,91/CT12

منبع: تسنیم

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.tasnimnews.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «تسنیم» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۱۴۴۹۰۰۰۵ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

فال حافظ امروز : یک غزل ناب و یک تفسیر گویا (15 اردیبهشت)

روزگاری شد که در میخانه خدمت می‌کنم
در لباس فقر کار اهل دولت می‌کنم

تا کی اندر دام وصل آرم تذروی خوش خرام
در کمینم و انتظار وقت فرصت می‌کنم

واعظ ما بوی حق نشنید بشنو کاین سخن
در حضورش نیز می‌گویم نه غیبت می‌کنم

با صبا افتان و خیزان می‌روم تا کوی دوست
و از رفیقان ره استمداد همت می‌کنم

خاک کویت زحمت ما برنتابد بیش از این
لطف‌ها کردی بتا تخفیف زحمت می‌کنم

زلف دلبر دام راه و غمزه‌اش تیر بلاست
یاد دار ای دل که چندینت نصیحت می‌کنم

دیده بدبین بپوشان ای کریم عیب پوش
زین دلیری‌ها که من در کنج خلوت می‌کنم

حافظم در مجلسی دردی کشم در محفلی
بنگر این شوخی که چون با خلق صنعت می‌کنم

تفسیر :

برخی اطرافیان حسود و بدخواه سعی می کنند شما را از مسیر درست منحرف کرده به بیراهه بکشانند. مراقب این افراد باشید و جانب احتیاط را از دست ندهید.

قبل از شروع هر کاری، خوب فکر کرده و با عقل و درایت تصمیم بگیرید و عمل کنید تا موفقیت تضمین شود. دوستان مورد اعتماد و دلسوز را بشناسید تا در مواقع نیاز از آن ها یاری بگیرید.

زندگی نامه حافظ

حافظ، شاعر فارسی زبان قرن هشتم هجری بوده که در سال ۷۲۷ هجری قمری در شهر شیراز متولد شد. پدر او بهاءالدین محمد نام داشت که در دوران کودکی حافظ، از دنیا رفت. حافظ در دوران نوجوانی شاگرد نانوا بود و به‌همراه مادرش زندگی سختی را سپری می‌کرد. گفته می‌شود او در اوقات فراغت خود به مکتب‌خانه‌ای که نزدیک نانوایی بود می‌رفت و خواندن و نوشتن را از همان جا فراگرفته است. او در مجالس درس علما و بزرگان زمان خود شرکت می‌کرد و نیز‌زمان برای کسب درآمد به کارهای سخت و طاقت فرسا می‌پرداخت. خانه حافظ در محله شیادان شیراز بود.

این شاعر بزرگ در دوران جوانی بر تمام علوم مذهبی و ادبی مسلط شد و در دهه بیست زندگی خود به یکی از مشاهیر علم و ادب سرزمین خود تبدیل شد. جالب است بدانید که او قرآن را به‌طور کامل حفظ بود و به همین خاطر تخلص حافظ را برای او انتخاب کردند. شمس الدین محمدبن بهاءالدین محمد حافظ شیرازی حدود چهل سال در حوزه درس استادان آن زمان از قبیل قوام الدين عبدالله، مولانا بهاء الدين عبدالصمد بحرآبادی، مير سيد شريف علامه گرگانی، مولانا شمس الدين عبدالله و قاضی عضدالدين عيجی  شرکت می‌کرد و به همین خاطر به اکثر دانش‌های زمان خود مسلط بود.

حافظ در دوران شاه شیخ ابواسحاق به دربار راه پیدا کرد و شغل دیوانی را برای خود انتخاب کرد. او علاوه بر شاه ابواسحاق، در دربار شاهان دیگری همانند شاه شیخ مبارزالدین، شاه شجاع، شاه منصور و شاه یحیی نیز حضور پیدا کرده بود. حافظ از طریق دیوانی امرار معاش می‌کرد و شاعری شغل اصلی او نبود. جالب است بدانید که بزرگ‌ترین گناه از نظر حافظ، ریاکاری و مردم‌فریبی بود. حافظ در دوران زندگی خود اشعار به‌ویژه غزلیات بسیار زیبا و معنی‌داری سروده است که نیز‌اکنون پس از گذشت قرن‌ها از آن، بوی تازگی داده و خواندنش آرامش‌بخش است. دیوان اشعار حافظ شامل غزلیات، قصیده، مثنوی، قطعات و رباعیات می‌شود.

حافظ در دوران جوانی عاشق دختری به نام شاخه نبات شد؛ البته برخی بر این عقیده‌اند که نام همسر حافظ نسرین بود و او این نام را به‌دلیل شیرین زبانی معشوقه‌اش به او اختصاص داده است. او برای رسیدن به معشوقه‌اش، ۴۰ شبانه روز را به‌طور مستمر در آرامگاه باباکوی شب زنده‌داری کرده و به دعا پرداخت. سپس، با شاخه نبات ازدواج کرد و حاصل این ازدواج یک فرزند پسر بود. حافظ تنها یک بار ازدواج کرد و پس از مرگ همسرش مجرد ماند. به همین خاطر بسیاری از عارفان و عاشقان، عشق مقدس و واقعی را در حافظ جستجو می‌کنند. پسر این شاعر بزرگ نیز در دوران جوانی در راه سفر نیمه‌کاره به هند همراه پدرش از دنیا رفت.

در تقویم رسمی ایران، ۲۰ مهر روز بزرگداشت حافظ است و هر ساله در این روز مراسم بزرگداشت حافظ با حضور پژوهشگرانی در سراسر دنیا روی آرامگاهش در شهر شیراز برگزار می‌شود.

 

آثار حافظ

دیوان حافظ شامل ۵۰۰ غزل، ۴۲ رباعی و چند قصیده است که آن را در در ۵۰ سال از زندگی خود سروده است؛ یعنی به‌طور متوسط در هر سال تنها ۱۰ غزل سروده است؛ زیرا او در لحظاتی خاص به سرودن اشعار خود می‌پرداخت و تمرکز خود را روی خلق آثاری ناب گذاشته بود که شایسته مقام معشوق باشد. این نکته بسیار قابل‌توجه و تامل‌برانگیز بوده و به همین خاطر دیوان او را به یک کتاب خاص و خواندنی تبدیل کرده است. دیوان حافظ بیش از ۴۰۰ بار به زبان فارسی و زبان‌های دیگر دنیا به چاپ رسیده است. حافظ لقب ماهرترین غزل‌سرای زبان فارسی را نیز با اقتدار از آن خود کرده و تک بیت‌های او بسیار درخشان و تماشایی است.

شاید تعبیر کردن یا قدرت تاویل پذیری را بتوان از مهم‌ترین خصوصیات اشعار حافظ به حساب آورد؛ زیرا هر کس که دیوان حافظ را باز کرده و غزلی از آن می‌خواند، با توجه به شرایط روحی خود برداشت متفاوتی از آن می‌کند؛ به‌گونه‌ای که حافظ آن شعر را فقط برای حال آن لحظه او سروده است. در اشعار حافظ، تناسبات هنری به شکلی ظریف و دقیق رعایت شده‌اند و ایهام و ابهام را به جا و درست به کار برده است. در برخی از اشعار حافظ، زبان طنز نیز به کار گرفته شده تا ناگفته‌ها به کمک زبان طنز بیان شود.

کانال عصر ایران در تلگرام